mefûlü fâilâtü mefâîlün fâilün
Rûhum olunca hasta, verir dermân gözlerin
Her damlasında ayrı şifâ,ummân gözlerin
Yoktur senin güzelliğinin ta'rîfine söz
Âşıklığım demez mi :"yeter ceylan gözlerin"
Bin ızdırâb çekti gönül;her gün her gece
Artık devâ kılar mı; hekim Lokmân gözlerin?
Kovdukça cennetinden ölür sâdık âşığın
Lâkin nazar kılınca verir bin cân gözlerin
Sehven de olsa ,alsa elin tek bir nazmımı
Nabzıyla sesleneni görür bir ân gözlerin
Yazmaz kalem ,tebessüm edip bakmazsan bana
Bir nim nigâha yazdırıyor dîvân gözlerin
Aşkıyla kavrulan bedenin Alper;toprağa
Şâyet düşerse derdin: "olur pişmân gözlerin"
