Seni bizlerden alıkoyan şu kader ağlasın
Nurunla beslenemeyen vakt-i seher ağlasın
Vaktinde güldürdün gözünden yaş akanları sen
Ansızın gittin ya cümle gülen dilber ağlasın
Hüznümüz göklere çıktı nar-ı hicran da bıktı
Hep kederlendikçe biz en büyük keder ağlasın
Namazını kılmak da varmış gözüm yaşı ile
Namazda tabutunu sırtlayan mermer ağlasın
Geçse de üç sene bu büyük acımız dinmiyor
Hasret-i hicran nedir bilmeyen makber ağlasın
Bir güz zamanı toprağa verildi de hanımı
Kolu kanadı kırılan dedem ömer ağlasın
Mekanı cennet olsun kabri de çiçekle dolsun
Kabrini göz yaşları ile örten Alper ağlasın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder